این واژه مورد بررسی جدی میشل فوکو قرار گرفته و در چندین مقاله و کتاب از این واژه سخن گفته. به خصوص در یک سخنرانی با نام «سخنرانی بیباک» یا (Fearles Speech) که بعدها در کتابی با همین نام به چاپ رسید. «پارزیا» یعنی گفتن حقیقت و بیان شجاعانه حق حتی زمانی که این عمل برای ما خطری ایجاد کند. معمولا پارزیاست (کسی که جرات میکند و حقیقت را میگوید) نسبت به شنونده سخن در مقام پایینتر است اما این جرات را به خود میدهد که حق را بگوید.
میشل فوکو تأکید میکند که پارزیا علاوه بر شجاعتِ بیان حقیقت، حس مسئولیت ارائه آن را نیز در بر میگیرد. پارزیاست وظیفه بر عهده میگیرد تا دانشِ پنهان یا سرکوب شده را فاش کند و تناقضات و ناعدالتیهای درون جامعه را آشکار کند. او با سخن گفتن، سعی میکند تغییر ایجاد کند و فضاهایی برای گفتگوی واقعی و مقاومت در برابر ساختارهای قدرتِ غالب ایجاد نماید.
با تحقیق درباره سخن بیترس، فوکو پی میبرد که پارزیا یا اعلامِ بیباکانهِ حقیقت نقش مهمی در به چالش کشیدن نُرمهای ایجاد شده توسط ساختار قدرت دارد و همچنین میتواند دینامیک تثبیت شده یک ساختارِ قدرت طلب را بشکند.
میشل فوکو از خواننده دعوت میکند به صورت شجاعانه در راه بیان حقیقت بکوشد و نظریههای متداول را به چالش بکشد. او به ما میآموزد که با پارزیا چطور میتوانیم دانش پنهان شده یا سرکوب شده را بیابیم و تناقضات در درون ساختار قدرت را آشکار کنیم تا فضای واقعی گفتگو ایجاد شود. فضایی که در آن گویندهای که از لحاظ قدرت پایینتر از شنونده است از بیان حقیقت نهراسد و حق را بگوید.
واژه پارزیا یاد آور واژههای چون «حقیقت جویی» و «حقیقت گویی» در زبان فارسی است. همچنین واژههایی شبیه «صراحت لهجه»، «رک گویی»، «حقیقت گو»، کسی که «بیپرده» سخن میگوید و «درشت گو» است. در حقیقت این یک وظیفه است که انسانها حقیقت را اعلام کنند و از ساختار قدرت هراسی نداشته باشند. این تلاشها بدون شک به ایجاد یک جامعه عادلانه و آزاد کمک میکند.