آثار نقاشی و مجسمه حسین شناور که در نمایشگاهی با عنوان «خلاء متورم» به نمایش درآمدهاند، در مقطعی ارائه شدهاند که این مضامین بیش از پیش قابل تأمل هستند. از یک سو، این آثار نتیجه یک مطالعه هنری پختهاند و از سوی دیگر، مخاطب در زمانهای با آنها روبهرو میشود که ذهنیتش برای پذیرش چنین پرسشهایی آماده است. هنرمند بر این باور است که تورم این فیگورها بازتابی از افرادی است که تلاش میکنند همه چیز را – از اشیاء گرفته تا باورها و حتی خرافات – در اختیار خود بگیرند و به تملک خویش درآورند.
از نظر فرمی، نمایشگاه حس زندهای به مخاطب منتقل میکند. آثار نقاشی در کنار حجمهای پیچیده و درهمتنیده قرار گرفتهاند و فضایی چندبعدی ایجاد کردهاند که نهتنها دیدنی، بلکه قابل لمس است. این ترکیب هوشمندانه، توجه مخاطب را از جزئیات فرمی به کلیت اثر معطوف میکند. او از خود میپرسد: چرا این فیگورها متورم هستند؟ چرا تاج دارند؟ چرا آفتابه و اسب چوبی؟ این پرسشها ذهن مخاطب را درگیر میکنند، و گاه در میان پاسخهای احتمالی، نیشخندی از سر کنایه یا تعجب بر لبانش نقش میبندد.
بیان هنری ویژه حسین شناور، فرم و پرداخت را در خدمت محتوایی استعاری قرار داده است. او مفاهیمی همچون سنت، باورها و خرافات را از دل تاریخ بیرون میکشد و با بازخوانی هنرمندانه، آنها را به چالش میکشد. در آثار او، تاریخ دیگر یک روایت مرده و فراموششده نیست؛ بلکه بستری پویا برای تحلیل زیادهخواهیهای بشری است – چه در گذشته و چه در زمان حال. هنرمند در آثار خود به وضوح نشان میدهد که چگونه انباشت قدرت و تعصبهای کورکورانه میتواند انسان را به شکلی مضحک و در عین حال ترسناک متورم سازد.
برداشت من این است که فیگورهای این مجموعه به افرادی اشاره دارند که تعصبهای کهنه و باورهای پوسیده را همچنان حفظ کرده و همه چیز را از دریچه تفاسیر محدود خود میبینند. این آثار تصویری استعاری از زیادهخواهیها، خودمحوریها و وابستگیهای بیمارگونه به سنتهای گذشته ارائه میدهند. حسین شناور با طنزی تلخ و هوشمندانه، این افراد را همچون بقایای تاریخ فرسودهای نشان میدهد که، با وجود کهنگی، همچنان بر زندگی ما سایه افکندهاند.
برای دیدن صفحه اینستاگرام هنرمند اینجا کلیک کنید