توسط مجید حیدری
| دوشنبه ۱ اسفند ۱۴۰۱ | 6
«تغافل پیشه» کسی است که اهل سهلانگاری است، آنچه اطرافش میگذرد را نادیده میگیرد و خود را به کوچهی علی چپ میزند; یا نمیداند یا سودش در ندانستن است. او از وحشیان کمتر نیست; وحشیان در کوچه و خیابان چماق بدست بِگردند و مردم بِرانند و عَربده کِشند. اسیر گفت خدایا وحشیان را رام ما کن / نخستین این تغافل پیشهها را