پراکسیس

خلاصه کتاب، بخش ۱۸

«فلسفه پیاده‌روی» نوشته فردریک گرو

این بخش کتاب به نقش پیاده‌روی در زندگی فیلسوف شهیر آلمانی ایمانوئل کانت می‌پردازد.

رفتار کانت چنان اسوه‌ی قاعده‌مندی بود که بعضی او را «ساعت کونیگسبرگ» می‌نامیدند.

نیچه پیاده‌رونده‌ای بزرگ و خستگی ناپذیر بود که کوهنوردیش طولانی و گاه از مسیرهای پر شیب بود; اما کانت در حین پیاده‌روی روزانه از خود مراقبت می‌کرد، پیاده‌روی‌هایی که همیشه بسیار کوتاه بوند و تا حدی سرسری. طاقت عرق کردن نداشت. به همین دلیل، تابستان‌ها بسیار آهسته راه می‌رفت، و اگر زیادی گرمش می‌شد، گوشه‌ای در سایه می‌ایستاد. همیشه از یک مسیر می‌رفت و چنان در این کار استمرار نشان داد که مسیر گذرش از میان پارک را بعدها «گذر فیلسوف» نامیدند.