پراکسیس

غزل شماره ۳۸۲

این غزل معانی بدیعی داشت از جمله اینکه زندانی به زندان دولت می‌یابد:

از ریاضتهای زندان دولت بیدار یافت

آدم قانع سایه خاری برایش سرزمینی دلکش است:‌

گرد عالم گشت مجنون جای آسایش ندید / سایه خاری در این صحرای ناهموار یافت

یا

در ره آوارگی دیوانه نقصانی نکرد / سرزمین دلکشی از سایه هر خار یافت

ترکیب ابر تندرو و زندان صدف هم تشبیهات زیبایی است:

کرد از پرواز ابر تندرو خود را سبک / بحر از تمکین لنگر عزت سرشار یافت

زندان صدف

و در نهایت انسان است که به این جهان معنا می‌بخشد:

روزگار از همت عاشق نظر بسیار یافت