پراکسیس

خلاصه بخش ۱۷

کتاب «فلسفه پیاده‌روی» نوشته فردریک گرو

• این بخش از کتاب برگرفته از زندگی شاعر فرانسوی ژرار دو نروال است که در اوایل قرن نوزدهم می‌زیسته و مورد تحسین عده زیادی از نامداران جهان است از جمله صادق هدایت.
• در مورد نروال اطلاعات قابل توجهی می‌توان یافت از جمله اینکه انجمن ادبی بنیان‌گذاری می‌کند که برنامه‌اش آزادی و شب‌گردی بوده. البته در یکی از این شبگردی‌ها او را بازداشت می‌کنند و به بیمارستان خصوصی اعصاب می‌فرستند و ۸ ماه بستری می‌کنند.
• آنطور که فردریک گرو زندگی او را تعریف می‌کند پس از مرگ معشوقش شروع به پیاده‌روی می‌کند «پیاده‌روی می‌کنید تا اندوه را رقیق کنید و در آن غوطه بخورید. بادبان‌های اندوهتان را برمی‌افرازید و به دست بادهای وزان می‌سپارید; خود را رها می‌کنید. پیاده‌روی رویا گون، که در آن نروال سیمای پرسه گرد تنها را باز می‌یابد.»

"بر سنگ لحد "

گاه همچون سار، سرخوش می‌زیست

و پیاپی، گاه عاشقی بود لاابالی و نازکدل

و گاه همچون «کلیتاندر» در غمناک، پریشانحال

روزی شنید که حلقه بر درش می‌کوبند:

مرگ آمده بود!

از مرگ درخواست کرد لحظه‌ای درنگ کند

تا وی نقطه‌ای بر پایان آخرین شعر خویش گذارد،

و سپس بی آنکه اضطرابی بدو دست دهد

رفت و در ته صندوقچه سردی که بدنش در آن می‌لرزید آرمید.

بنا بگفته تاریخ، وی مردی تنبل بود.

مرکب را زیاد در دوات نگه می‌داشت تا خشک می‌شد

می‌خواست همه چیز بداند اما به راز چیزی پی نبرد.

سرانجام، در یکی از شبهای زمستان،

لحظه‌ای رسید که دل‌آزرده از این زندگی،

اما با جانی سرخوش، رخت از این جهان بر می‌بست و می‌گفت چرا آمده بودم!

شعری از ژرار دو نروال (۱۸۰۸-۱۸۵۵)

ترجمهٔ حسن هنرمندی